Kendimi tanımam yaklaşık kırk yılımı aldı.
Kimseyi tanımam bu kadar uzun zamanımı almamıştı.
Tam 39 yıllık bir emekten sonra artık kendimi "defo"larımla tanıyorum. Keşke şunu yapsam dediğim işlerin bana uygun olmadığını, yapmaktan en çok şikayet ettiğim, sıkıldığım şeyin aslında bana en uygun olan olduğunu "artık" biliyorum.
Birşeylere başlayıp yarım bıraktığımda, devam etmeyi gereksiz bulduğumda "benim sorunum ne?", "neden böyleyim?" diye sormuyorum artık. Sorun bende değil o yapmakta olduğum şeyde aslında. Bu bir genetik kodlama. Belki de bir his. Başarısızlık yada sonuçsuzluk sezgisi bana "vazgeç o işten" diyor. Ben yıllarca bunu "maymun iştahlılık" olarak okudum.
Bazı işleri isteseniz de yapamadığınızda, kalıbınıza olmayan giysilerin içinde rahat etmeye çalıştığınızda aslında olduğunuz noktayı doğru analiz etmeniz gerekiyor. Kendinizi aynanın karşısındaymış gibi izleyip gerçekten "görmelisiniz". Eksikliklerinize odaklanmayıp gerçekte olanı görebildiğinizde hiçbirşey eskisi kadar olumsuz gelmeyecek. Ve bir noktadan sonra size uygun kalıbı da bileceksiniz, çok çalışırsanız yapabileceklerinizin, sınırlarınızın ve başarılarınızın farkında olacak ve asla yapmaktan keyif duymayacağınız şeyleri de adınız gibi bileceksiniz. Onların peşinden koşmanın, onları yapamamanın verdiği üzüntünün değil onların size uygun olmadıklarının farkında olacaksınız.
Ve önünüze geleni kendi perspektifinizle değerlendireceksiniz. Tabi ki hayatınızın gerçeklerine de vakıf olarak.
Çok güzel makyaj yaparım ama bu iyi bir makyöz olacağımı göstermez. Yemek yapmayı severim ama bu bir restoran açmalıyım demek değil. İnsanlarla çabuk kaynaşırım ama bu onlara bilmedikleri ürünler tanıtıp satabileceğim anlamına gelmiyor. Ve tüm bunların yanında çok iyi yaptığım birçok şey var. Diğerlerini yapamadığım için mutsuz olmama gerek yok yapabildiğim şeylere odaklandığımda kendimi daha mutlu hissedebilir ve başarılı olabilirim.
Dışardan göründüklerinin aksine birçok işin tahmin edilmesi zor bazı zorlukları vardır. Bazı işlerin iyi bir satış kabiliyeti, bazılarında sabır, kimindeyse inatçı olmak gerekebilir. O zorluklar o kalıba uygun olan insanlar için sadece üzerinde çaba gösterilip başarılacak hedeflerken bazıları için aşılması güç, stres kaynağı ve sürdürülmesi imkansız bir tempodur. Hangisinin benim için ne anlama geldiğini çözebildiğimde deneme-yanılmalarım azalmaya başlayacaktır. Bu çözümü kolaylaştıracak şeylerden birisi kendimi tanımam ise diğeri de çevreden gelen yada gelmediği halde benim kuruntum olan yorumları görmememdir.
40 yaşa 1 yıl kala belki de hayatımda en önemli temel taşlarından birini heybeme attım ilerliyorum. Belki bazen unutacağım belki kaybolacağım ama kafam karıştığında dönüp açıp bu yazdıklarımı yeniden okuyacak ve bu yazının başlığındaki sorunun cevabını bulacağım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder